ԱՄՆ-Ռուսաստան ընթացող բանակցություններում, որոնց վրա սևեռված է ամբողջ աշխարհի ուշադրությունը, կարևոր են նաև դետալները։

Ասել, թե հավաքական Արևմուտքը Ուկրաինայի հետ արեց այն ամենը, ինչ որևէ թշնամի իր ամենավերջին թշնամու հետ չէր արել, նշանակում է ոչինչ չասել: Սա գցոցի չէր, սա նույնիսկ մատաղ անել չէր: Սա մի մեծ բիզնես պրոեկտ էր այն արևմտյան իսթեբլիշմենթի համար, որն այսօր այլևս չկա (Բայդեններ, Բորիս Ջոնսոններ, Շարլ Միշելներ, Բլինքեններ): Չկան և չկա նրանց երաշխիքն ու շահը: Կա միայն ավերակ Ուկրաինան, նրա 4% վարկանիշ ունեցող ծաղրածու առաջնորդը, ուկրաինական պատերազմի քեյսով միլիոններ աշխատած ուկրաինացի կոռումպացված պաշտոնյաները և ուրիշ ոչինչ, բացի դժբախտությունից և արհավիրքից:

Երեկ ՌԴ ԱԳ նախարար Լավրովը, Էր-Ռիադում ամերիկյան կողմի հետ հանդիպումից հետո, ասուլիս տվեց ու հայտարարեց, որ քննարկել են նաև բոլոր ռազմական կոնֆլիկտներում երկու կողմերի մեջ նախկինում եղած բանակցային ֆորմատների վերականգնումը...

Արցախի Հանրապետության կայացման և արցախյան հարցի բանակցային պատմությունը՝ փաստաթղթերով, բանակցային ֆորմատներով, գաղտնի ու հայտնի մանրամասներով, ամբողջը զրոյացվեց այս իշխանության օրոք...

Պատմության պրոցեսում գոյության անվերջ պայքարը ունենում է սրացումներ ու ուժային անհավասարակշռություններ՝ պատերազմների տեսքով, որոնք, այսպես թե այնպես, ավարտվելով, հակամարտությունը տանում են դեպի ուժային հավասարակշռության վիճակ:

Լավ ա, որ գոնե էս տխուր ու վհատ օրերին թեկուզ քիչ, բայց մեկ-մեկ էլ լավ բաներ են կատարվում։

Ադրբեջանի արտգործնախարարությունը, ինչպես արդեն նշել ենք մեր նախորդած հրապարակումներից մեկում, Ռուսաստանի Պետդումայի պատգամավոր Նիկոլայ Վալուևին (ՌԴ իշխող «Եդինայա Ռոսիա» կուսակցության և Պետդումայի համանուն խմբակցության անդամ) շուրջ մեկ շաբաթ առաջ ներառել է անցանկալի անձանց (պերսոնա նոն գրատա) ցուցակում, որոնց մուտքն արգելված է երկրի տարածք: Այս մասին հայտնել է Ադրբեջանի արտագործնախարարության մամուլի քարտուղար Այհան Հաջիզադեն։

Ռուս-ուկրաինական պատերազմի սկսվելուց ի վեր Թուրքիան մշտապես հանդես է եկել միջնորդ լինելու դիրքերից։ Հատկանշական է, որ Թուրքիան մշտապես փորձել է նույն սեղանի շուրջ Թուրքիայում նստեցնել Ռուսաստանին և Ուկրաինային, շատ լավ գիտակցելով, որ հարցը դուրս է միայն ռուս-ուկրաինական համատեքստից...

Վերջին շրջանում քննարկման առարկա էր դարձել գրառումս, որտեղ նշել էի, որ ԱՄՆ փոխնախագահ Վենսը քաղաքական որոշումներ կայացնող չէ։ Եղել էին մի շարք անհամաձայնություններ այս պնդման հետ, ուստի ցանկացա հիմնավորել կարծիքս։

Աշխարհի ներկա քաոսային վիճակում ճիշտ կողմնորոշվելու առաջին քայլը պետք է լինի այն բանի հասկանալը, որ ԱՄՆ-ի նախագահ Դոնալդ Թրամփի, փոխնախագահ Վենսի և պետքարտուղար Ռուբիոյի առաջին հայացքից ռադիկալ թվացող հայտարարությունները ուղղված են երկու հիմնական նպատակի՝ 1. Միջազգային հարաբերություններում թուլացնելով լարվածությունը, ետ պահելով աշխարհը գլոբալ ու կործանարար բախումից, 2. Ստեղծվող պայմաններում ապահովել ԱՄՆ-ի համար հնարավորինս գերակա ստրատեգիական ուժային դիրք: